Kiyamet koptugunda yeryüzü pespese sallanacak ve sarsilacak. Üzerindeki bütün yapilar yikilip yok olacak.
"Hayir!.. Hayir!.. Yer bütünüyle sallanip, paramparça edildigi zaman." (Fecr: 21)
Yerin paramparça edilmesi, silinip çöl gibi düzlenmesi demektir. Yer yerinden oynar, enine boyuna sarsintiya tutulur, yüksek daglar yikilir gider.
Allah-u Teâlâ her türlü beseri sifatlardan münezzehtir. Mahser günü mahlûkat arasinda kesin hüküm vermek için:
"Rabb'in gelip, melekler de saf saf dizildigi zaman." (Fecr: 22)
Yedi gögün melekleri insan ve cinlerin etrafini çepeçevre kusatirlar, içiçe yedi saf hâlinde halkalar meydana getirirler. Hepsi de edep, saygi ve rahmet makaminda kemâl-i tâzimle ilâhî emri beklerler.
Mahser yerinin güçlüklerinden birisi de, cehennemin mahser yerine getirilmis olmasidir.
Âyet-i kerime'de söyle buyuruluyor:
"O gün cehennem de getirilir." (Fecr: 23)
Daha önce gözlerden gizli olan cehennem, suçlular görsün diye ortaya çikarilir.
Cehennemin getirilmesi ve benzeri safhalarin birbirini takip etmesi, hep vazifeli melekler tarafindan yerine getirilir.
Resul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i serif'lerinde buyururlar ki:
"O gün cehennem getirilir. Öyle ki onun yetmis bin yulari ve her yular ile birlikte yetmis bin melek vardir ki, onu çekip getirirler." (Müslim: 2842)
Cehennem mahser alanina dogru sürüklenip çekilirken öyle ugultulu ve öyle korkunç sesler çikarir ki, uzak mesafelerden bile onun köpürüp yükselen ugultusu isitilir. Bu korkunç sesleri isitenler akillari gideren büyük bir korku içinde kalirlar, endiselerinden ne yapacaklarini bilemezler. Cehennemlikler varacaklari yeri bizzat görürler.
"Insan hatirlar, fakat artik hatirlamanin kendisine ne faydasi var?" (Fecr: 23)
O gün insanin akli basina gelecek, dünyada iken anlamadigi hakikati o gün anlayacak, tutmak istemedigi ögütleri o gün tutmak isteyecek, üzülecek, utanacak, fakat bu ona hiçbir fayda saglamayacak. Çünkü hatirlama dönemi artik geçmistir.
Günahkârlar cehenneme, müminler de cennete yakin olarak toplanirlar.
Nitekim bir Âyet-i kerime'de de söyle buyurulmaktadir:
"O gün cennet, takvâ sahiplerine yaklastirilir. Cehennem de azginlara gösterilir." (Suarâ: 90-91)
Daha oraya gitmeden önce harareti karsilarinda görünmeye baslar, cehennemliklerin kalplerini büyük bir endise sarar. O sikinti karsisinda hiçbiri ayak üzerinde duramaz.
"'Ah ne olurdu, keske bu hayatim için önceden bir sey yapmis olsaydim!' der." (Fecr: 24)
Peygamber yolunu terkedip baskaca yollar edinen kimselerin hâli iste budur!
"O gün hiç kimse Allah'in azap ettigi gibi azap edemez." (Fecr: 25)
O siddetli azabi bizzat O uygulayacaktir. Dünyada hiç kimseye edilmedigi ve hiç kimsenin edemeyecegi kadar büyük azaplar kâfirlerin basina gelecektir.
"O'nun vurdugu bag gibi de kimse bag vuramaz." (Fecr: 26)
Çünkü emir ve hüküm O'nundur, yetki tamamen O'na âittir. Hiçbir kimse hiçbir kimseye O'nun azabi gibi azap edemez. Hiçbir kimsenin bir suçluyu öyle siddetli bir surette yakalamaya gücü yetmez.
Iste küfür ve nifakin neticesi budur
Dünyada iken cehâlet karanliklari, dalâlet girdaplari içinde kalan kâfir, müsrik, münâfik, fâsik, fâcir ve zâlim kimseler; hasret ve pismanliklar, teessür ve teessüfler içinde feryat ederler. Eline geçen firsatlari kaçirmis, sermayesini tüketmis, huzur-u ilâhiye müflis olarak eli bos gelmis olmanin verdigi mahçubiyetle ileri-geri konusurlar. Nedamet çok, fakat hiç faydasi yok. Çünkü orasi pismanlik yeri degildir.
